[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Zciśle biorąc nie. Jestem detektywem.
Poirot nigdy w życiu jeszcze nie wypowiedział chyba tych słów z większą
skromnością.
Oczywiście, oczywiście, wszyscy o tym wiemy. Słynny Herkules Poirot.
W głosie Blake a brzmiała jednak leciutka drwina. Filip Blake był
Anglikiem do szpiku kości, nie mógł brać na serio jakiegoś tam cudzoziemca.
Do swoich kompanów powiedziałby o nim: Nieszkodliwy kabotyn. Cóż,
kobiety dają się pewnie nabierać na jego pretensjonalne miny .
I chociaż Poirotowi chodziło właśnie o to, aby Blake przybrał w stosunku
do niego tę ironiczno protekcyjną postawę, poczuł teraz, że go to jednak
irytuje. Ten człowiek, ten syty biznesmen, nic sobie nie robił z Poirota! To
skandal!
Pochlebia mi to ogromnie powiedział nieszczerze że tak mnie pan
dobrze zna. Proszę mi wierzyć, że sukcesy, które udało mi się odnosić w
życiu, polegały przede wszystkim na znajomości odwiecznych
psychologicznych pobudek ludzkiego postępowania. I od tej strony zabójstwa
interesują dzisiaj świat. Dawniej zbrodnię otaczała raczej atmosfera
romantyzmu. SÅ‚ynne morderstwa ujmowano pod jednym tylko kÄ…tem, a
mianowicie związanej z nimi historii miłosnej. Dzisiaj jest zupełnie inaczej.
Ludzie z zainteresowaniem czytają, że doktor Crippen dlatego zamordował
żonę, że była dużą, tęgą kobietą, gdy tymczasem on był mały i niepozorny, co
wytworzyło w nim kompleks niższości. Czytają o jakiejś innej słynnej
zbrodniarce, że zabiła, bo ojciec ostro się do niej odezwał, kiedy miała trzy
lata. Jak powiadam, dzisiaj interesujÄ… nas pobudki zbrodni.
Filip Blake odpowiedział z lekkim ziewnięciem:
Moim zdaniem pobudki zbrodni w większości wypadków są oczywiste.
Zwykle chodzi o pieniÄ…dze.
Ależ, drogi panie, pobudki nigdy nie powinny być oczywiste. W tym
sedno! wykrzyknÄ…Å‚ Poirot.
I tu właśnie zaczyna się pańska rola?
I tu właśnie, jak pan powiada, zaczyna się moja rola! Zaproponowano
mi, żebym opisał na nowo pewne dawne sprawy kryminalne pod kątem
psychologii. A psychologia zbrodniarzy to moja specjalność. Przyjąłem więc
propozycjÄ™.
Filip Blake roześmiał się.
Przypuszczam, że to rzecz bardzo lukratywna? spytał.
Tuszę, że tak& oczywiście.
Gratuluję! A teraz może zechce mi pan powiedzieć, co to ma wspólnego
ze mnÄ…?
Ależ oczywiście. Chodzi o sprawę Karoliny Crale.
Filip Blake nie zdradził zdziwienia. Zamyślił się tylko.
Tak, naturalnie, sprawa Karoliny Crale& powiedział wreszcie.
Mam nadzieję, że rozmowa na ten temat nie sprawia panu przykrości?
zapytał szybko Poirot.
Ach, jeżeli o to chodzi& Filip Blake wzruszył ramionami. Nie warto
złościć się o coś, jeżeli się nie może temu przeszkodzić. Sprawa Karoliny
Crale jest publiczną własnością. Każdemu wolno o niej pisać. Mój sprzeciw
na nic się nie zda. Mimo to jednak muszę się panu przyznać, że myśl ta jest
dla mnie bardzo przykra. Amyas Crale był jednym z moich najlepszych
przyjaciół. Bardzo mi nieprzyjemnie, że całą tę obrzydliwą sprawę będzie się
znów rozgrzebywać. Ale trudno, to się zdarza, trudno!
Jest pan filozofem.
Nie, nic podobnego. Po prostu jestem zbyt doświadczony, żebym miał
bić głową o mur. Przypuszczam, że pan zrobi to dyskretniej od wielu innych.
W każdym razie będę się starał opisać to wszystko subtelnie i z dużym
umiarem rzekł Poirot.
Filip Blake roześmiał się głośno, ale śmiech ten nie był wcale wesoły.
Nie mogę się powstrzymać od śmiechu, kiedy mówi pan takie rzeczy.
Zapewniam pana, że sprawa ta mnie naprawdę interesuje. Nie jest to
dla mnie zagadnienie czysto materialne. Pragnę rzeczywiście zrekonstruować
przeszłość, odczuć i zobaczyć tamte wydarzenia, zajrzeć poza oczywiste fakty,
za kulisy i wyobrazić sobie myśli i uczucia osób działających.
Wątpię, czy znajdzie pan jakieś ukryte tajemnice odpowiedział Blake.
Wszystko było najzupełniej jasne i oczywiste. %7ływiołowa, kobieca zazdrość
oto wszystko!
Ciekaw byłbym niezmiernie, panie Blake, pańskich ówczesnych reakcji
na tÄ™ sprawÄ™.
Twarz Blake a pociemniała.
Reakcje! Reakcje! zawołał z nagłym uniesieniem. Niech pan nie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]