[ Pobierz całość w formacie PDF ]
cedury naprawcze: u 138 boczne uwolnienie rzepki, u 39 marszczenie troczka przyśrodkowego, u 32 ewakuacja
ciała wolnego (oderwany drobny fragment chrząstki), u 5 reimplantacja oderwanego fragmentu chrzęstno-kostne -
go, u 27 shaving uszkodzonej powierzchni stawowej, u 45 wycięcie fałdu przyśrodkowego, u 5 fourage, u 20 czę-
ściowe wycięcie łąkotki, u 2 zeszycie łąkotki. Oceniono wartość poszczególnych procedur artroskopowych.
wnioski. 1. Artroskopia stawu kolanowego u dzieci wykonana po zwichnięciu rzepki pozwala postawić szyb-
ką, trafną diagnozę i jednocześnie wdrożyć właściwe procedury naprawcze, 2. Artroskopia spełnia wszystkie za-
lety zabiegu małoinwazyjnego, 3. Wykonane bezpośrednio po zwichnięciu rzepki procedury artroskopowe po-
zwalają na szybki powrót dzieci do uprawiania sportu.
4.
Å‚. czernek, g. Pilecki, j. ciekalski, h. Kutaj-wÄ…sikowska, z. Pilecki, j. Taradaj
Centrum Medycyny Sportowej, Zabrze
PORÓWNANIE STANU KLINICZNEGO DZIECI I MAODZIE%7Å‚Y PO CZÄ™ZCIOWYM
USZKODZENIU I CAAKOWITYM ZERWANIU WIęZADAA KRZY%7łOWEGO
PRZEDNIEGO
wstęp. Praca poświęcona jest ocenie stanu klinicznego dzieci i młodzieży (od 13 do 23 lat) po częściowym
uszkodzeniu i całkowitym zerwaniu ACL. Ważne jest uświadomienie osób o konieczności podjęcia leczenia zacho-
wawczego lub operacyjnego. W pracy starano się podkreślić znaczenie rekonstrukcji ACL u osób, które swoje wię-
zadło zerwały całkowicie. W pracy oceniano: pomiar obwodów ud, pomiar zakresów ruchomości stawów kolano-
wych, średnią punktację w skalach Lysholma i KDC, ocieplenie i ukrwienie stawów kolanowych, bolesność, obrzę-
ki w grupach A i B. Oceniono również średnią punktację w skalach Lysholma i IKDC w grupach A1 i A2.
Materiał i metody. W badaniach brało udział 29 osób (11 kobiet i 18 mężczyzn), u których stwierdzono czę-
ściowe uszkodzenie lub całkowite zerwanie ACL. Pacjentów podzielono na dwie grupy porównawcze: A z cał -
kowitym zerwaniem ACL i B z uszkodzeniem ACL. GrupÄ™ A podzielono na A1 osoby po rekonstrukcji ACL
oraz A2 bez rekonstrukcji ACL.
wyniki. Porównano między innymi: średnie wyniki w skalach Lysholma (grupa A 78,1 pkt., odchylenie stan-
dardowe 19,19: grupa B 81,4 pkt., odchyl. stand. 20,39; p>0,05). Obwody ud: prawy: (grupa A średnia
44,35 cm; odchyl. stand. 4,94; grupa B średnia 43,35 cm: odch. stand. 5,86), p>0,05, lewy (grupa A śred-
nia 43,8 cm; odchyl. stand. 4,22; grupa B średnia 43,18 cm; odchyl. stand. 6,23), p>0,05, zakres ruchomości:
prawy: (grupa A Å›rednia 145,33°; odchyl. stand. 8,95; grupa B Å›rednia 147,11°, odchyl. stand. 9,37), p>0,05,
lewy: (grupa A Å›rednia 142,33°; odchyl. stand. 12,08; grupa B Å›rednia 144,28°; odchyl. stand. 16,03), p>0,05.
wnioski. Wyniki badań nasuwają wniosek, że stan kliniczny w obu grupach, w niemal wszystkich ujętych
w pracy kwestiach, nie różni się od siebie. Dwie analizy wyników dotyczące bolesności oraz obrzęku okazały
się istotne statystycznie. Zarówno pierwszy przypadek, gdzie bolesność dotyczyła 6 osób z grupy B i 4 osób
z grupy A, jak i drugi obejmujący występowanie obrzęku stawu kolanowego, który wystąpił tylko u jednej oso-
by w grupie B, nie wpływają na końcowy wynik pracy, tym samym na stan kliniczny pacjentów. Praca wykaza-
Å‚a podobny i bardzo dobry stan kliniczny w obu grupach.
5.
j. sypniewski, l sonecki, d. Miklasiński
Centrum Pediatrii, Sosnowiec
NIESTABILNOZć RZEPKOWO -
UDOWA U MAODZIE%7Å‚Y DORASTAJÄ…CEJ.
SPOSOBY LECZENIA W MATERIALE WAASNYM
wstęp. Powtarzające się nieurazowe przemieszczenia rzepki poza powierzchnie stawowe kości udowej
określamy nawykowym zwichnięciem lub podwichnięciem rzepki. Nawykowe zwichnięcie lub podwichnięcie
rzepki jest wadą dość często spotykaną, głównie u dziewcząt i kobiet.
21
Wada powstaje w wyniku złączenia się następujących składowych:
wiotkości więzadeł,
przykurczu struktur więzadłowych,
zaburzeń bilansu mięśniowego,
wysokiego ustawienia rzepki,
wrodzonej hipoplazji rzepki lub kłykci bocznych kości udowych.
Materiał i metody. W poradnii Urazowo-Ortopedycznej dla dzieci, od 2006 roku leczyliśmy 76 dzieci z po-
wodu niestabilności rzepkowo-udowej, nawykowego zwichnięcia lub podwichnięcia. Do leczenia operacyjnego
kwalifikowaliśmy pacjentów, u których leczenie zachowawcze nie dawało efektu lub obserwowaliśmy narasta-
nie częstości zwichnięć, ze szczególnym uwzględnieniem występowania dysplazji i kształtu rzepki, kłykci bocz-
nych oraz wiotkości więzadeł. W latach 2006-2010 wykonaliśmy 13 operacji sposobem Insalla (12 dziewcząt,
1 chłopiec). Zredni okres obserwacji wyniósł 18 miesięcy.
wyniki. W operowanej grupie w 1 przypadku uzyskaliśmy zły wynik (chłopiec), który doznał zerwania prze-
szczepu podczas gry w piłkę nożną.
wnioski. Rokowanie po zastosowaniu leczenia operacyjnego jest na ogół korzystne.
6.
jerzy widuchowski, andrzej bugajski, andrzej czamara
Wojewódzki Szpital Chirurgii Urazowej, Piekary Zląskie
Wyższa Szkoła Fizjoterapii, Wrocław
LECZENIE USPRAWNIAJąCE W KOMPLEKSOWYM POSTęPOWANIU
LECZNICZYM W URAZOWYCH OBRA%7Å‚ENIACH STAWU KOLANOWEGO
Leczenie usprawniające stanowi bardzo ważną pozycję w kompleksowym leczeniu urazowych obrażeń sta-
wu kolanowego u sportowców.
Celem tego leczenia jest utrzymanie lub przywrócenie ruchomości stawu i siły mięśni działających na staw,
a tym samym przywrócenie prawidłowej funkcji stawu kolanowego, kończyny dolnej i całego narządu ruchu
po doznanym urazie i leczeniu zachowawczym lub operacyjnym. Leczenie usprawniające może być zastoso-
wane jako: kompleksowe kontynuacja leczenia zachowawczego lub operacyjnego, niepełne (niektóre elemen-
ty) różne etapy leczenia zachowawczego, wczesny okres pooperacyjny. W leczeniu tym wykorzystuje się me-
tody: kinezyterapia stosowanie ruchu czynnego, biernego lub wspomaganego, fizykoterapia, stosowanie wy-
ciągów, redresji, masaży.
Gojenie urazowych uszkodzeń tkanek, niezależnie od zastosowanego leczenia, jest wielofazowym proce-
sem biologicznym, w którym dominuje powstający stan zapalny. Dlatego też leczenie usprawniające jest etapo-
we, a szczególnie istotny jest moment jego rozpoczęcia oraz wybór odpowiednich metod w zależności od fazy
procesu reparacyjnego.
W postępowaniu tym ważne jest również zachowanie określonych faz leczenia, co ma związek z ogólnobio-
logicznymi procesami kompensacji i adaptacji, zachodzÄ…cymi w czasie usprawniania. W kolejnych fazach lecze-
nia usprawniającego należy dążyć do: uzyskania stanu bezbólowego w zakresie stawu kolanowego i działają-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]