[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dwadzieścia minus trzy . Z drugiej strony, akademik Leonid Skram z Moskiewskiego Instytutu
Archeologicznego utrzymuje, że poziomy klin jest po prostu wklęśnięciem uczynionym nieumyślnie
przez niedbałego pisarza i liczbę należy odczytywać jako 23 .
W każdym razie, Conan dowiedział się o Oku Erlika podsłuchawszy rozmowę między Isparaną a jej
sprzymierzeńcem. Wtargnął do dworu Hissar Zulu, jednak czarnoksiężnik schwytał go i pozbawił
duszy. Dusza Conana została uwięziona w zwierciadle i miała w nim pozostać do czasu, dopóki
koronowany władca go nie rozbije. Hissar Zulu zmusił Conana do podążenia za Isparaną i odzyskania
talizmanu, jednakże kiedy Cymmerianin zwrócił mu Oko Erlika, niewdzięczny mag próbował go zabić
( Conan i Czarownik ).
Conan, z duszą nadal zaklętą w zwierciadle, przyjął posadę przybocznego strażnika Khastris, kuzynki
khaurańskiej królowej. Dama ta wyruszyła do Khauranu z nim, drugim strażnikiem, Shubalem, oraz
kilkoma sługami. Kiedy inni słudzy zaplanowali obrabowanie i zamordowanie Khastris, Conan i Shubal
uratowali ją. W Khauranie Conan spotkał owdowiałą królową Ialamis. O jej rękę ubiegał się młody
szlachcic, który, jak się okazało, wcale nie był tym, za kogo się podawał (,,Conan i Najemnik ). Conan
odzyskał duszę i dowiedział się od Iranistańczyka, Khasseka, że khan Zambouli nadal pragnie odzyskać
Oko Erlika. Turański gubernator, Akter, wynajął czarnoksiężnika Zafrę, który zaczarował miecze tak,
że mogły zabijać na rozkaz. W drodze Conan spotkał Isparanę, z którą nawiązał romans oparty na
pożądaniu i nienawiści. Nieświadom istnienia magicznych mieczy, podążył do Zarnbouli i oddał
amulet, lecz podstępny Zafra przekonał khana, że Conan jest niebezpieczny i powinien zostać zabity
( Conan i miecz Skelos ).
Conanowi spodobał się smak intryg Wieku Hyboryjskiego. Zrozumiał, iż jedyną różnicą między
okazjami nadarzającymi się w pałacach a tymi w złodziejskiej dzielnicy jest to, że w tych pierwszych
łupy są daleko lepsze. Poza tym był zmęczony nędznym życiem włóczęgi i złodzieja.
Z drugiej strony nie dorósł jeszcze do całkiem praworządnego życia. Kiedy stracił pracę, zajął się
przemytem. Próba otrucia go sprawiła, że ruszył do Vendhii, kraju bogactwa i nędzy, filozofii i
fanatyzmu, idealizmu i zdrady (,,Conan the Victorious ).
Wkrótce po tym znalazł się w turańskim porcie Aghrapur. Czarodziej Jhandar ustanowił tutaj nowy
kult, podczas obrzędów ofiary były pozbawiane krwi i ożywiane jako jego sługi. Były kamrat, złodziej
Emilio, proponował Conanowi wzięcie udziału w napadzie na warownię Jhandara, by ukraść słynny
rubinowy naszyjnik, ale Cymmerianin odmówił. Turański sierżant, Akeba, nakłonił go do udziału w
wyprawie przedsiębranej w celu uratowania córki, która miała stać się ofiarą wyznawców Jhandara
( Conan the Unconquered ).
Po zniszczeniu Jhandara, Akeba namówił Conana do wstąpienia na służbę w turańskiej armii.
Cymmerianin był zbyt samowolny i gorącokrwisty, by bez zastrzeżeń podporządkować się dyscyplinie,
dlatego z początku nie był zachwycony żołnierskim życiem. Co więcej, w tym czasie był miernym
jezdzcem i kiepskim łucznikiem, został więc przeniesiony do niskopłatnej jednostki nieregularnej.
Jednakże wkrótce nadarzyła mu się okazja udowodnienia swych umiejętności Król Yildiz wysłał
ekspedycję przeciwko zbuntowanemu satrapie. Ten za pomocą czarów starł z powierzchni ziemi
wysłane przeciwko sobie wojsko. Przeżył jedynie młody Conan, który następnie dostał się do
opętanego magią miasta satrapy, Yaraletu ( The Hand of Negral ).
Po triumfalnym powrocie do stolicy Aghrapur, Conan został mianowany honorowym strażnikiem
króla Yildiza. Z początku musiał znosić drwiny żołnierzy, naśmiewających się z jego słabej
umiejętności jazdy konno i niezdarnego strzelania z łuku. %7łarty się skończyły, gdy strażnicy poznali
wielką i ciężką jak kowalski młot pięść Conana.
Conan, razem z kushyckim najemnikiem imieniem Jurna, został wybrany do eskortowania córki
króla Yildiza, Zosary, na jej ślub z chanem Kujulą, wodzem nomadów Kuigar. U stóp gór Talakma
orszak został zaatakowany przez dziwnych, przysadzistych, brązowoskórych jezdzców odzianych w
zbroje z laki. Przeżyli jedynie Conan, Jurna i księżniczka. Zabrano ich do miasta Shamballach, leżącego
w subtropikalnej dolinie Meru, gdzie Conan i Jurna zostali przykuci do wioseł meruviańskiej galery,
właśnie wyruszającej w rejs.
W powrotnej drodze do Shambalahu Conan i Jurna uciekli i ruszyli do miasta. Dotarli do świątyni
Yamy w czasie ceremonii zaślubin szpetnego, zdeformowanego boga króla Meru z Zosarą ( The
City of Skulls ).
Po tej przygodzie Conan awansował do stopnia kapitana. Rosnąca sława zabijaki sprawiła, że
generałowie króla Yildiza wybrali barbarzyńcę do udziału w szczególnie niebezpiecznej misji.
Rozkazali mu eskortować posła wysłanego do krwiożerczego plemienia zamieszkującego wzgórza
Khozgari, mając nadzieję, że dary i grozby wyperswadują im plądrowanie turańskich nizin. Khozga
rowie, szanując jedynie brutalną, przytłaczającą siłę, zaatakowali oddział, zabijając posła i wszystkich
poza dwoma żołnierzami: Conanem i Jamalem.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]